Λίγα Λόγια....
Η Μελιά (παλ. Ονομασία Μελίχοβο) με το συνοικισμό Λαγγιώτισσα (παλ. Λογγιώτισσα) βρίσκεται στη μικρογεωγραφική περιοχή των χωριών του Αν Λούρου. Το Μελίχοβο, αθέατο από το δημόσιο δρόμο, είναι χτισμένο σε αυχένα υψώματος, ενώ η Λαγγιώτισσα στις ανατολικές υπώρειες του Ολύτσικα, θεατή από το δρόμο, φαντάζει μαγευτική ζωγραφιά μες στην πυκνή βλάστηση!
Παλιότερη γραπτή πηγή για το Μελίχοβο είναι χειρόγραφο της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων του 1613, όπου αναγράφεται οικισμός «Μελίχοβω» με πέντε αφιερωτές (δωρητές), καθώς και το «Θεριακήσι» και η «Κοκοσίνηστα». Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Λαγγιώτισσα ήταν «γεώργιο» (καλλιεργήσιμη γη) του Δημ. Θύμιου Ζήκου, ενώ το Μελίχοβο πλήρωνε φόρο σποράς στο Σουλτάνο 7000 γρός. Το χρόνο. Στα συγγράμματα λογίων του 19ου αιώνα (Λαμπρίδη, Αραβαντινού ) αναφέρεται ότι η Λογγιώτισσα ονομάστηκε έτσι (με ο και οχι με το α) από τα πολλά της δάση (τους λόγγους).
Το Μελίχοβο μετονομάστηκε σε Μελιά το 1928. Η Λαγγιώτισσα αναγνωρίστηκε ως κοινότητα το 1919 και ο πληθυσμός της εξελίχθηκε ως εξής: (Των δύο οικισμών) 1920 κατ. 235, 1928 κατ. 274, 1940 κατ.347, 1951 κατ. 391, 1961 κατ. 447, 1971 κατ. 254, 1981 κατ. 339, 1991 κατ. 189, πληθυσμό με τον οποίο συνενώθηκε.
Το σχολείο της: 1914 μαθ. 53, (των δύο οικισμών), 1935 μαθ. 56, 1950 μαθ. 55, 1965 μαθ. 60. Σήμερα και των δύο οικισμλων τα Σχολεία είναι κλειστά.
Κύρια απασχόληση των κατοίκων είναι η γεωργία και πιότερο η κτηνοτροφία. Τις τελευταίες τρισήμισι δεκαετίες οι κάτοικοι ξενιτεύτηκαν, μετανάστευσαν στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Οι νέοι στράφηκαν στα σύγχρονα επαγγέλματα, τις τέχνες, τα γράμματα, τις επιστήμες.
Και στους δύο οικισμούς διασώζονται και τηρούνται αρκετά από τα παλιότερα λατρευτικά έθιμα: (Αρμάτωμα κοπαδιών του Ευαγγελισμού, αποκριάτικα, Λάζαρος, έθιμα και τραγούδια της Λαμπρής, άλλες συνήθειες στην ποιμενική και αγροτική ζωή).
Πανηγύρια: Στο Μελίχοβο στις 13 Αυγούστου και στη Λαγγιώτισσα στις 8 Σεπτεμβρίου.
Μνημεία: Ι.Ν. Εισοδίων Θεοτόκου Λαγγιώτισσας, 19ου αιώνα.
Σύλλογοι: Αδελφότητα Μελιωτών «Ο Άγ. Νικόλαος», Αθήνα 1980. Αδελφότητα Λαγγιώτισσας «Η Γεν. της Θεοτόκου» Αθληνα, 1980. Πολιτιστικός Σύλλογος Μελιάς Ιωαννίνων «Το Μελίχοβο», Μελιά 1984.
Υπάρχει αίθουσα εκδηλώσεων.
Οι απόδημοι Μελιχοβίτες και Λαγγιωτισσινοί αγαπούν τη γενέτειρά τους και την επισκέπτονται το Πάσχα και το καλοκαίρι, δίνοντας ζωή στα χωριά τους.
